భగవాన్‌... సత్య సాయిబాబా...ప్రపంచ వ్యాప్తంగా కోట్లాది మంది భక్తుల ఆరాధ్య దైవం. ఆయన చేపట్టిన సేవా కార్యక్రమాలు, చేసిన ఆధ్యాత్మిక భోదనలు అనన్య సామాన్యమైనవి. ఆయన నిర్యాణం చెందారన్న వార్త భక్తులనే కాదు యావత్‌ మానవాళిని కదిలించేసింది. ఎందుకంటే- ఆయన చేసిన సేవా కార్యక్రమాలు అటువంటివి. ఉన్నత విద్య, సూపర్‌ స్పెషాలిటీ వైద్యం, మంచినీటి సదుపాయం అందుబాటులోకి తీసుకురావడం ఆయనకే సాధ్యమైంది. ప్రపంచ వ్యాప్తంగా ఎందరో గురువులు, మహిమాన్విత వ్యక్తులు ఉన్నారు. కానీ ఎవ్వరూ చేయని విధంగా, ఈ సాయి చేయడం విశేషం. అందుకే నాకు విశ్వాసం లేకున్నా... ఆయన సేవాభావాన్ని ప్రేమించాను.
ఆయన మహిమల గురించి వినిపించే విమర్శలను నేను పట్టించుకోను... ఎందుకంటే- ఆయన సేవా కార్యక్రమాల ముందు- ఈ విమర్శలు నిలబడవు కాబట్టి. చివరకు బీబీసీ మీడియా కూడా బాబాను అప్రతిష్టపాలు చేయాలని ప్రయత్నించింది. నిత్యం తనను దర్శించుకునే భక్తులకు బాబా ప్రముఖంగా అయిదు సూత్రాలు భోదించారు. అవి- ప్రేమ, శాంతి, ధర్మం, సత్యం, అహింస... నిజంగా ఈ పదాలు వింటేనే నా మనసు పులకించిపోతుంది. వీటినే ఆధారంగా చేసుకుంటే మానవుని జీవితం ధన్యమవుతుందని బాబా చెప్పారు.
ఆయన భోదనల్లో నాకు నచ్చిన ప్రవచనం... నేను దేవుడిని, నీవు కూడా దేవుడివే, తేడా ఏమిటంటే, ఈ సంగతి నాకు తెలుసు, నీకు అసలు తెలియదు.
యస్‌... ఇండియా రాక్స్‌... ఈ పదాలు రాస్తుంటే నా శరీరం పులకిస్తుంది. నా మనసు పరవశిస్తుంది. నా శ్వాస జయహో అంటోంది. అవును. ఎన్నాళ్లకెన్నాళ్లకు మన క్రికెట్‌ వీరులు మళ్లీ జగజ్జేతలయ్యారు. ఫైనల్లో మనం గెలుస్తామని నాకు ఎంతో ధీమా ఉంది. ఎందుకంటే- బ్యాటింగ్‌లో అద్భుతమైన ఆటతీరును కనబరుస్తున్న మన ఆటగాళ్లు...నాకౌట్‌లోకి ప్రవేశించేసరికి జగదేకవీరుడి వలె ప్రత్యర్థిని చిత్తుచేశారు. బౌలర్లు చెలరేగితే, ఫీల్డర్లు మైదానంలో పాదరసంలా జారారు. మనవాళ్లు పులిలా వేటాడుతుంటే ప్రత్యర్థులు జింక పిల్లల్లా చెల్లాచెదురయ్యారు. ఫైనల్‌ ప్రత్యర్థి శ్రీలంక మనతో సమఉజ్జీగా నిలిచే జట్టే కానీ, 275 పరుగుల విజయలక్ష్యం మనవారికి చాలా చిన్నది. ఎందుకంటే- పిచ్‌లో బౌలర్లకు పెద్దగా ఏమీ లేదు. కాబట్టే నేను ధీమాగా ఉన్నాను. అందరికీ ఇండియాదే ట్రోఫీ అని చెప్పాను. అదే నిజమైంది. ఆ తర్వాత భారతావని జనసంద్రంగా మారింది. అందరూ వీధుల్లోకి వచ్చి సంబరాలు చేసుకున్నారు. మిఠాయిలు పంచుకున్నారు. బాణాసంచా కాల్చారు. మా ఇంట్లోనూ పిల్లలు దీపావళి జరిపారు.
ఇవన్నీ చూస్తుంటే నాకు చిన్ననాటి తీపి జ్ఞాపకాలు గుర్తొస్తున్నాయి. 1983 జూన్‌ 25వ తేదీ నాకు బాగా గుర్తు. కలర్‌ టీవీలు అప్పుడప్పుడే వచ్చాయి. ఆ నాటి భారత్‌-వెస్టిండీస్‌ టైటిల్‌ ఫైట్‌ను నేను కళ్లారా చూశాను. ఇండియా విక్టరీ ఘడియలను బీబీసీ రేడియోలో ప్రత్యక్ష వ్యాఖ్యానం ద్వారా విని ఉబ్బితబ్బిబ్బయ్యాను. ఒక్కో విండీస్‌ వికెట్‌ నేలకూలుతుంటే- నేను ఉద్వేగంతో కేరింతలు కొట్టాను. నాకోసం నా తండ్రి కూడా మేల్కొన్నారు. నన్ను ఉత్సాహపరిచారు. ఆ రోజు లార్డ్స్‌ మైదానం ఇండియా ఫ్యాన్స్‌తో నిండిపోయింది. ఇండియాలోనూ అందరూ ఇళ్లలోనే సంబరాలు చేసుకున్నారు.
